Existen numerosos mitos sobre o amor, pero os máis coñecidos son os de Orfeo e Eurídice , e Cupido e Psique, procedentes da mitoloxía clásica, que é a máis proxima a nós . Neles podemos ver reflexados moitos aspectos do amor.
O mito de Orfeo é un dos máis escuros e máis cargados de simbolismo de cantos rexistra a mitoloxía helénica. A historia máis coñecida sobre Orfeo é a que se refire á súa esposa Eurídice.
Orfeo e Eurídice
Un día, cando Eurídice paseaba cerca de Tempe, no val do río Peneo, atopouse con Aristeo, quen tratou de forzala. Na súa fuxida pisou unha serpe e morreu a consecuencia da mordedura. Despois de chorala moito, Orfeo descendeu valentemente ao Tártaro esperando recuperala e levala de volta. Utilizou o pasadizo que se abre en Aorno, en Tesprótide, e a súa chegada no só encantou ao barqueiro Caronte, ao Can Cerbero e a os tres xuíces dos mortos coa súa melancólica música, se non que conseguiu que se suspendesen temporalmente as torturas dos condenados.
Deste modo amoleceu o duro corazón, e díxolles que o motivo da súa viaxe era a súa esposa, a cal morrera a causa da mordedura dunha víbora que lle roubara os seus prometedores anos. El suplicoulles que deixasen marchar a Eurídice, se non quedarían coa súa vida tamén. Estes concedéronlle a súa petición cunha única condición: que Orfeo non mirara atrás ata que ela estivese a salvo baixo a luz do Sol. Eurídice seguiu a Orfeo polo escuro pasadizo guiada polos sons da súa lira, pero cando chegaron a onde xa había luz solar el volveuse para comprobar se ela o seguía, e entón perdeuna para sempre.
O mito de Cupido e Psique
O mito afirma que un famoso rei tiña tres fermosas fillas da que Psique era de lonxe a máis bela, a gloria da súa beleza difundírase por toda a terra e moitos chegaban á cidade onde vivía Psique para apreciar a súa fermosura ata o punto de esquecer celebrar sacrificios por Venus e arruinarse os seus templos. Venus como vinganza decidiu castigar a Psique, chamou a seu fillo Cupido amosoulle a súa beleza e suplicoulle que vingase a súa fermosura insolente facendo que quedara posuída polo amor abrasador do último dos homes.
Entrementres, Psique sentíase moi desafortunada, porque todos admiraban a súa beleza pero ninguén se presentaba como pretendente para casar. Seu pai acudiu ao Oráculo do deus de Mileto sospeitando dunha maldición, Apolo respondeulle que Psique, levando roupas fúnebres debía ser levada a unha rocha dun monte alto para ser recollida por un monstro cruel e fero. Os infelices pais cumpren a vontade do oráculo e acompañados dun gran cortexo deixan a Psique na rocha, de súpeto un golpe de vento levouna a un val na pendente da rocha, onde había un marabilloso palacio habitado por espíritos invisibles. Psique obtén do seu marido invisible a promesa de ver as súas irmás coa condición de non se interesar pola súa apariencia. Pero as irmás mostran envexa da felicidade e das riquezas de Psique e entón suxírenlle á irmá que xa está empreñada dun deus que colla unha lampada para ver o rostro do seu marido que elas teiman en dicir que é unha serpe velenosa á que lle debe cortar a cabeza. Psique alumea o rostro do seu marido durmido e ve o máis adorable e doce de todos os rostros, o de Cupido, este ao espertar e ver a súa fe totalmente traizoada saiu voando sen dicir unha soa palabra pero non puido impedir que Psique apreixara a súa perna dereita voando por un momento con el, tras caer Cupido cóntalle que desobedera á súa nai para facela a súa esposa, castigando a Psique pola súa falta de confianza coa súa marcha. Psique láiase tristemente da súa sorte, o deus Pan trata de consolala.
Psique víngase das súas irmás e vai na procura de Cupido, desamparada entrégase a Venus quen a somete a unha serie de probas, finalmente consegue a axuda de Xúpiter quen legaliza os amores de Psique e Cupido concedéndolle a inmortalidade á rapaza.
No hay comentarios:
Publicar un comentario