27/11/13

MARIPOSAS PRESAS Por Amara Fontao ( 2º ESO)

MARIPOSAS PRESAS

Por Amara Fontao ( 2º ESO)




Desde pequeña le habían gustado las mariposas, pues le parecían los seres que más cerca están de ser libres. Sí, quería ser como esos elegantes seres alados, los mismos que ahora se posan sobre sus jóvenes piernas de “chica alegre”, vestidas con unas atrevidas medias de redecilla.

También en su feliz y dichosa infancia solía pensar que después de su decimo octavo cumpleaños todo cambiaría. Se marcharía del acogedor hogar en el que su ansiada libertad estuvo estrictamente recluida bajo llave. Perdería de vista a sus cuadriculados padres, con los que nunca tuvo una buena relación, y viviría su propia vida, la que deseaba ella; ella y nadie más.

Ahora, sentada en el césped húmedo de aquel inhóspito parque, cavila. Mientras tanto, deja que su largo pelo castaño oscuro oculte sus misteriosos rasgos.

Por si sus pensamientos no fuesen lo suficientemente deprimentes, el cielo bajo el que está no ayuda mucho a mejorar su estado de ánimo. Más oscuro que la boca de un lobo y manchado de densas nubes grises, tras las que se asoma una increíble luna llena; lejos queda de ser la cúpula celeste del final de un cuento de hadas en el que dos enamorados se encuentran a la luz de una radiante luna acompañada por estrellas.

Qué ilusa fue al pensar que su vida sería perfecta, que se iría a vivir con su gran amor del instituto y tendría un precioso bebé, al que cuidaría al tiempo que se dedicaba al trabajo de sus sueños. La película que se había montado y la trágica novela a la que pertenece en realidad parecen ser del mismo escritor pero, para su desgracia, son muy diferentes.

En cuanto se fue de casa con la bestia de la que se había enamorado, se quedó embarazada de su bebé. Bebé que presenciaba todos los episodios de maltrato que su borracho e insensible padre ejercía sobre su inexperta y frágil madre.Tras cada perdón que el padre de su bebé le pedía, se repetía otra paliza, que en lo único que se diferenciaba de la anterior era en el aumento de la brutalidad con el que se llevaba a cabo.

Un día, ella cogió unas mudas, a su querido hijo y todo el valor que tenía y se largó a un motel, lejos del diablo que había convertido su vida en un infierno. Y ano tenía tantas esperanzas de que su vida remontase y tampoco tenía muchas ganas de intentar salir del agujero negro en el que había caído. De todos modos, lo rtenía que intentar por la preciosa criatura que había traído a ese horrible mundo.

Un frío día de invierno su bebé estaba hambriento, ella tenía que pagar el alquiler de la habitación y su bolsillo estaba vacío. Desesperada, intentó por enésima vez encontrar trabajo y, por enésima vez, no lo consiguió. Al volver al motel a recoger sus escasas pertenencias, se cruzó con un chulo que la había estado observando desde el día que llegó al lugar. Él le preguntó si quería dinero fácil; ella, dispuesta a hacer cualquier cosa con tal de llevarle pan al único ser que le daba ánimo para levantarse cada mañana, aceptó.

Ya no tiene fuerzas para seguir recordando lo que sucedió a continuación en la tragedia que protagoniza, la que vivió en primera persona. Se encoge de hombros y le echa la culpa de su mala suerte a un elegante gato negro que pasa por la zona.


Ahora se alisa las arrugas que tiene en su diminuto vestido, tan negro como todo lo que la rodea y se deja llevar. Allí, en ese lugar tan misterioso, triste y oscuro como su existencia, exhala su última bocanada de aire.        

Conmemoración do Día Internacional para a eliminación da violencia de xénero 2013

25 de Novembro Día Internacional para a eliminación da violencia de xénero


No día 25 de novembro, Día Internacional para a eliminación da violencia de xénero,  son moitas as institucións e organismos que se suman a unha dinámica de sensibilización e de formación cidadá neste ambito, cada día máis necesaria.

 
Avogada, enxeñeira, froiteira, coidadora … a violencia de xénero non entende de profesións . A nosa amiga, a nosa filla, unha veciña…calquera das mulleres que coñecemos pode estar a sufrir malos tratos neste momentos, tamén nós mesmas. Se nos paramos a pensar no noso entorno de seguro coñecemos a algunha muller que foi ou é vítima da violencia machista, vítima de desigualdades continúas por unha cuestión social e culturalmente establecida para mulleres diferente que para os homes.


Non podemos pechar os ollos e ocultar como tódolos días saen novas nos medios de comunicación (grandes responsables do mantemento e transmisión de estereotipos e roles de xénero)sobre situacións de violencia de xénero, violencia de homes cara as súas parellas ou exparellas, mulleres

18/11/13

Obradoiro Talla e decora a túa cabaza









Agradecemento a Carlos Silvar

Agradecemos especialmente a Carlos  Silvar  a  súa  aportación a nosa exposición de setas  dunhas  fermosas láminas.  Aquí  tedes  algunha  foto.



Fotos da exposición de setas


 Aquí   temos algúns exemplares  de  setas  das  nosas  fragas.  En concreto  estas   foron recollidas  por alumnos  de  2º  de ESO  nunha  saída  ás  Fragas  do  Eume acompañados  polo  profesor de Educacíón Física Pepe, da profesora  de Ciencias Mª  Jesús ,  da  profesora de Sociais Iria e do  profesor de Tecnoloxía José María.



 Os alumnos  cos  seus  cestos aprenderon  a recoñecer e recoller  estas  fermosas setas.


6/11/13

Actividades interactivas AS SETAS

Con estas  actividades realizadas polo profesor César   Ramos  Domínguez do Ceip de Pedrouzos  en Brión aprenderás  moitas  cousas  sobre as  setas. Pincha no  seguinte enlace e accede  as  actividades.

http://www.edu.xunta.es/centros/ceipdepedrouzos/aulavirtual/file.php/28/ARDORA_COGOMELOS/APUBLICACIONS2/PAQ333/PAQ3331.htm



5/11/13

EXPOSICIÓN SETAS

Na  entrada e  na  biblioteca  xa  temos  a nosa   exposición de setas  e  cogumelos. Temos  que  agradecer a Carlos  Silvar  a súa  aportación  cunhas  preciosas  láminas  de  setas.
Tamén  esperamos as  aportacións  dos alumnos que o próximo venres  terán  unha  saída polo monte organizada polo  Departamento de Educación Física e que  coa  axúda da profesora  de Bioloxía María Jesús  Fuentes Silveira coñecerán as  setas   e nos traerán  algúns  exemplares.


Obradoiro Talla e decora a túa cabaza

Na  Biblioteca seguimos celebrando o Samaín, o mércores imos  tallar e decorar  minicabazas. Xa veredes os resultados.


1/11/13

HALLOWEEN RHYMES

HALLOWEEN RHYMES


MATCH THE WORDS WITH THE RHYMES
A witch's pet that rhymes with rat
A scary thing that rhymes with toast  
A bony monster that rhymes with cotton
A monster which rhymes with tummy
A funny person  that rhymes with down
What a witch rides that rhymes with room
What kids say that rhyme with meat
A scary pumpkin that  rhymes with burn
Where kids keep candies that rhymes with face
A monster with stitches that rhymes with mine
Who steals treasures and rhymes with  favourite
 skeleton's home that rhymes with  slave
Who makes a web and rhymes with wider


WORDS: pillowcase, Jack O Lantern, Frankenstein, pirate,  grave, cat, ghost, skeleton, The Mummy, clown, broom, treat, spider.
                  

HISTORY OF HALLOWEEN


AS CABAZAS

Outro dos clásicos costumes é coller unha cabaza, deixala óca, e facerlle uns buratos que simbolicen uns ollos e unha boca cadavérica.
Logo se lles mete dentro unha vea prendida para iluminalas dende dentro. Nos Estados Unidos chámaselles "Jack-o-Lantern", unha verba de evidente orixe irlandesa, pero ¿que sinifican?
son un antigo símbolo dun alma en pena. Tamén corre a tradición de que o nome de "Jack-O-Lanterns" foi dado por un home chamado Jack, que non poido entrar nin no ceo nin no inferno, e polo tanto, andaba vagando na escuridade coa súa linterna atá a fin do mundo. E os máis escabrosos din que a tradición provén dun antigo sinal para marca-las casas daqueles satanistas na noite de Halloween.
O certo é que é máis creíble a versión que afirma que a xente que saía pola
noite imitando ás fadas levarían ás veces nabos tallados representando facianas.

Esta é a orixe do moderno "Jack-o-lantern".


TRUCO OU GALANO

("Trick or Treat") Esta é unha frase que adoitan dici-los nenos que van pedindo lambetadas polas casas ó abri- las portas. Ten unha orixe baseada nas fadas que andarían polos camiños esa noite. Ademáis das fadas, moitas persoas estaban fóra de casa, ocasionando danos. Como esta noite non pertencía nin a un ano nin ó seguinte, o pobo celta cría que o caos reinaba durante esa noite, e a xente adoitaba facer brincadeiras e bromas pesadas. Isto servía tamén coma saída final para os altos espritos antes de que chegase a tristura do inverno Durante o decurrir destes sucesos, moitas persoas imitarían ás fadas e irían de casa en casa pedindo galanos. Fallar en subministrar algún regalo normalmente ocasionaría unha broma pesada para o dono da casa. Como as fadas estaban fóra esta noite, adoitábaselles deixar un pouco de comida ou leite nos chanzos da casa, e daquela o dono podería gaña-las benzóns da "boa xente" (os trasnos e

fadas) para o ano vindeiro. Moitos dos donos tamén deixaban fóra unha soupa para os espritos dos que marcharon.


O HALLOWEEN HOXE

Pero o Halloween non é só unha festa antiga. Inda hoxe hai quen a celebra, e non ó xeito tradicional con disfraces e lambetadas. Os practicantes do moderno "Wicca" (a moderna relixión da bruxería) teñen esta data coma unha das súas meirandes celebracións do ano, e non faltan mesmo aqueles que a queren convertir en oficial, chegando a pedir permisos especiais no traballo coma se tal cousa. Moitos seguidores de várias relixións pagáns observan este día como un festival relixioso. Celebran esta festa como día de relembranza ós amigos falecidos, e é inda unha noite especial para practicar várias formas de adiviñación e para comezar novos proxectos.
Segundo denuncian algunhas igrexas fundamentalistas cristiáns, algúns grupos aproveitan o Samaín para celebrar sacrifícios humáns.


OS DISFRACES


A práctica de poñerse un disfraz na festa de Halloween ten a súa orixe na noite na que os druídas acendían o lume central no que tódolos demáis debían ir prendendo o das súas lareiras. Durante ese ritual a xente levaba disfraces, feitos de cabezas de animais e peles, para asustar ós "malos espritos". Tamén podían ser unha representación gráfica das pantasmas e trasnos que axexaban na noite. 

As orixes de Halloween

Inda que as orixes máis lembradas da festa son americanas, a verdade é que até 1845 o Halloween non foi celebrado naquel país, alomenos dun xeito aberto. Os "pais pelegríns" dos Estados Unidos, imbuídos pola súa fervenza relixiosa, ou ben descoñecían a existencia desta festa, ou ben sinxelamente prohibiron celebrala.
Pero en 1845-46 un suceso de carácter histórico ía cambiar esta posición. Foi a grande fame que aconteceu en Irlanda a causa das malas colleitas da pataca. Daquela, a illa británica estaba poboada por aproximadamente 12 millóns de persoas. Só dez anos despóis a poboación era de 6 millóns, e inda hoxe non é máis grande. ¿Onde foron todos estes irlandeses? A meirande parte emigrou ós Estados Unidos, e o porto de New York converteuse nun fervedoiro de xente chegada da illa esmeralda, que traía a súa relixión (o catolicismo) e as súas tradicións como o era Halloween.

A tradición, polo tanto, non foi creada en América, senón que esta proviña de Irlanda, onde se gardaron mellor as antigas tradicións celtas e druídicas.
Orixinalmente esta festa druídica chamábase "a vixília de Saman". O nome de "Halloween" ven do intento de cristianizar esta festa pagana, concretamente cando no ano 830 o papa Gregorio IV dedicou unha capela da igrexa vaticana a "Tódolos Santos" o día 1 de novembro, mudando así a festa que antes se viña celebrando no mes de maio. O novo día foi chamado "Día de Tódolos Santos" (ou All Hallow's Day en inglés) e cedo chegóu o costume de chamar á tardiña antes "All Hallowe'en", que acurtado é HALLOWEEN.
Pero o feito importante é que a cristianización desta festa celta fracasou,
mentres que noutras festas coma Pascuas ou o Nadal o pobo esqueceu a verdadeira orixe da festa, co Halloween foi ó contrario.



En efecto, a celebración orixinal non se chamaba Halloween, senón SAMAN, SAMAIN ou SHAMHAIN (a verba pronúnciase "xao-in"), e comezou moito antes de Cristo entre os antigos pobos celtas.

Para os historiadores cristiáns, os celtas observaban uns rituais no fin do
verán e facían sacrifícios a Samaín, que era o seu deus da morte e dos malos
espíritos. Con esta festa sinalábase o comezo do novo ano celta.

Estes historiadores afirman que o deus dos druídas chamábase Saman, Samana, Shamhain ou Samhain, e que esta festa era chamada "a vixília de Saman". A moderna versión deste deus é ese macabro esquelete cunha fouce na man que sen dúbida veriades algunha vez nas películas. O esquelete é coñecido hoxendía entre os americanos coma the grim reaper (o segador macabro).